Późną wiosną w 1989r. w kilkuosobowej grupie rodziców posyłających dzieci do przedszkola ss. Elżbietanek przy kościele Bożego Ciała narodził się pomysł powołania do życia szkoły społecznej.
W gronie założycielskim ścierały się różne idee i pomysły na temat tego, co jest najważniejsze, by szkoła dobrze uczyła i wychowywała. Na samym początku wiadomo było jednak tylko tyle, że szkoła ma być inna niż ta z rodzicielskich wspomnień. Inna, ale jaka? Na spotkaniach w domach prywatnych toczyły się więc długie dyskusje na temat idei, założeń, oczekiwań wobec nauczycieli, form współpracy rodziców z nauczycielami. Spotkania odbywały się w domach prywatnych.
Początki Poznańskiego Stowarzyszenia Oświatowego
Zgodnie z obowiązującymi przepisami szkołę społeczną powołać mogło stowarzyszenie lub fundacja. Początkowo dla wszystkich założycieli było oczywiste, że utworzą koło Społecznego Towarzystwa Oświatowego (już istniejącego w Warszawie stowarzyszenia, które tworzyło sieć szkół w całej Polsce). Pierwszym jego, nieformalnym przewodniczącym, i delegatem do rozmów z „centralą” w Warszawie był Kazimierz Świrydowicz. Szybko jednak powstał pomysł powołania do życia oddzielnego stowarzyszenia, by uniknąć kłopotliwych wyjazdów do Warszawy i zależności organizacyjnych. Kazimierz Świrydowicz, jako absolwent prawa, pomógł przeprowadzić formalności związane z rejestracją Poznańskiego Stowarzyszenia Oświatowego. Wymagało to akcesu minimum 15 członków, opracowania statutu i utworzenia władz Stowarzyszenia. Proces tworzenia statutu był owocem wielu spotkań i dyskusji. Pierwszym prezesem Stowarzyszenia została Elżbieta Zakrzewicz. Poznańskie Stowarzyszenie Oświatowe zarejestrowano 4 czerwca 1990r. Równolegle do kontynuowania dyskusji na temat statutu, zadań szkoły, idei wychowawczych, założyciele rozglądali się w poszukiwaniu budynku, który na początku pomieściłby „zerówkę” i klasę pierwszą. Ponieważ liczba chętnych do szkoły rosła, szybko stało się jasne, że naukę w nowej szkole rozpocznie więcej dzieci niż początkowo zakładano.
Budynek przy ulicy Grabowej 33 znalazła Maria Rozmiarek. Podczas letniego spaceru z synem zwróciła uwagę na opuszczony obiekt, przypominający dość rozległy barak. Był on na tyle duży, że mógł pomieścić nie tylko zgłoszone już dzieci, ale też zapewniał szkole perspektywę rozwoju. Należał do Zakładów H. Cegielskiego. Podjęto rozmowę z przewodniczącym Solidarności HCP, Markiem Lenartowskim. W sierpniu podpisana została umowa najmu.
We wrześniu 1990 r. nastąpiło uroczyste otwarcie Społecznej Szkoły Podstawowej nr 3. Naukę rozpoczęły: dwa oddziały przedszkolne – tzw.kl. „0”, dwie klasy I, jedna klasa II, jedna klasa III.
6 grudnia 2001 – Władze Miasta Poznania przekazują Poznańskiemu Stowarzyszeniu Oświatowemu ziemie, na której stoi budynek szkoły. Dzięki temu na początku roku 2002 powstają plany rozbudowy.
2 października 2003 – Rusza budowa nowego budynku gimnazjum i sali gimnastycznej. Przy tej okazji stary budynek Szkoły podstawowej zostaje ocieplony i uzyskuje nową elewację i już w maju 2004 roku następuje uroczyste otwarcie nowego obiektu.
We wrześniu 2004 w budynku wynajmowanym do tej pory na gimnazjum rozpoczyna działalność Społeczne Przedszkole „Z mchu i paproci”.
10 września 2008 – Poznańskie Stowarzyszenie Oświatowe uzyskuje status organizacji pożytku publicznego.
W 2014 r. rusza budowa nowego budynku szkoły i już w 2016r. następuje jego otwarcie.
W roku szkolnym 2023/2024 oficjalnie rozpoczęło działalność Dwujęzyczne Liceum Społeczne „Dębinka” z siedzibą przy ulicy Głogowskiej.
